Στην οδό Παρμενίδου υπήρχαν δυο παλιά εγκαταλελειμμένα σπίτια. Στην αρχή είχαν μόνο γάτες και μετά πήγε στο ένα ένας άστεγος και έμενε. Τα παρατηρούσα γιατί από κει είναι ο δρόμος για την πλατεία. Μετά από κάποιους μήνες είδα την γερανομπουλντόζα να τα γκρεμίζει και αυτό κράτησε γύρο στον ένα μήνα. Μου έκαναν εντύπωση κάτι σίδερα που είχαν γίνει σαν πλεξούδες και άρχισα να τα μαζεύω. Αργότερα κάτι μεγάλες πέτρες και κάτι παλιά τούβλα. Όταν έμεινε κενό το οικόπεδο κατάλαβα ότι ο χώρος που δημιουργήθηκε  έχει μεγαλύτερη σημασία από τα παλιά σπίτια ή τα νέα που θα δημιουργηθούν. Τα συντρίμμια που βγήκαν από αυτό το γκρέμισμα, τα τούβλα μαζί με το χώμα, τα παλιά σίδερα που κρατούσαν το βάρος για δεκαετίες τα μάζεψα.  Έχουν μέσα τους όλη αυτήν την ιστορία αυτόν των δυο σπιτιών. Μέχρι λοιπόν οι ιδιοκτήτες να χτίσουν την επόμενη τούρτα από πλάκες θα υπάρχει αυτή η άρρητη πλατεία στην μέση δυο οικοπέδων